Hoe gaat het, Olly! Hoe is de temperatuur daar?
Olly: Ja, het is verschrikkelijk man. Ik ben nu in dit kantoor en probeer aan muziek te werken. Ik kan me gewoon niet concentreren. Ik zit hier en zweet man. We hebben ook geen airconditioning.
Joey: Ik heb nooit graag airconditioning in de studio omdat je altijd dat zoemgeluidje op de achtergrond hebt.
Olly: Ik produceer letterlijk de hele tijd met deze V-Moda hoofdtelefoon. Dit is wat mensen gebruiken om te DJ-en, maar ik ben nooit zo’n fan geweest van hardware zoals luidsprekers of koptelefoons. Ik geef veel van mijn geld uit aan vst’s en dat soort dingen. Door de jaren heen heb ik geleerd om de mix goed te krijgen met deze hoofdtelefoons, dus ik ben ontzettend bang om over te stappen op KRK Rokits of andere speakers haha.
Joey: Als het werkt, waarom zou je het dan veranderen?
Olly: Ik kan beter hebben. Toen ik in de studio was met Blasterjaxx, was hun studio ziek. Als ik daar aan muziek werk, denk ik ‘verdomme’, dit spul zou echt een verschil maken voor mijn mix.
Joey: Ik denk dat voor veel producers geldt dat wanneer ze een soort van succes hebben, ze andere dingen gaan doen die veranderen wat hen eigenlijk tot succes bracht.
Olly: Ja, daar maakte ik me zorgen over. Ik kijk naar andere mensen die op hetzelfde label als ik uitbrengen, en zij hebben van die grote studio’s en apparatuur, en ik denk, ‘waarom doe ik dat niet’. Ik denk dat de belangrijkste reden is dat ik als persoon, als ik iets krijg en het leer, het altijd wil blijven gebruiken. Ik heb FL Studio lange tijd niet geüpdatet totdat ik het echt moest doen. Ik bewees mezelf eigenlijk een slechte dienst. Maar ja, ik hou er niet van om me af te zonderen en ik ben bang om nieuwe dingen te proberen.
Joey: Het grappige is dat je waarschijnlijk denkt dat je het beter kunt, maar als je het je fans vraagt, horen ze het verschil niet tussen het mixen van de track in een dure studio of in je eentje.
Olly: Ik denk dat als ik een studio zou hebben, het belangrijkste de inspiratie zou zijn. Ik kom hier binnen en word wakker, en het is elke keer hetzelfde. Ik zou graag een ruimte hebben waar ik inspiratie op kan doen. En als ik die plek verlaat, kan ik stoppen met denken aan muziek en zo. Op dit moment denk ik constant aan dingen. Op een dag wil ik ergens heen waar ik leven en muziek kan scheiden.
Dat was ook de reden dat ik een studio buiten mijn huis ging verhuren. Ik werd een gevangene van mijn eigen huis. Ik was constant in mijn slaapkamer. Ik werd wakker, deed mijn badjas uit, ontbeet en ging dan weer naar boven.
Het is dezelfde reden waarom ik graag elke maand naar Nederland ga, omdat het mijn routine doorbreekt. Ik heb nu een routine waarbij ik wakker word, werk aan muziek, bounce wat ik ook maak, ga naar de auto, luister naar de track in de sportschool met een koptelefoon, kom terug en werk er nog wat aan. Het is die routine die je soms vertraagt en je in een writer’s block brengt.
Joey: Laten we het over die routine hebben, aangezien je zei dat je elke maand naar Nederland gaat. Waarom is dat?
Olly: Mijn manager en ik werken al jaren samen. Ik blijf bij hem en hij is natuurlijk ook de manager van Blasterjaxx, dus we zijn allemaal één groot team. Ik mag naar hun kantoor en gebruik hun studio. Het is gewoon heel leuk omdat ik in de studio met andere producers werk, terwijl ik thuis stems moet sturen. Het geeft een ander randje aan de baan als de persoon naast je zit.
Joey: Waar in Engeland woon je?
Olly: Heel dicht bij Newcastle. Hier is er helemaal geen EDM-scene; het is vooral tech house. Het maakt me verdrietig omdat ik nog nooit in Engeland heb gespeeld. Het is een van mijn grootste doelen. Ik heb over de hele wereld gespeeld, maar nog niet hier. Ik weet dat het op een dag zal veranderen, maar op dit moment draait het allemaal om de housescene.
Joey: Ik heb het gevoel dat Engeland altijd al underground gericht is geweest.
Olly: Toen Big Room twee jaar lang populair was, draaide zelfs de clubs waar ik naartoe ging het. Dat was een van de redenen waarom ik begon. Ik hoorde Sandro Silva’s ‘Epic’ in de club en had zoiets van ‘whoa’. Ik begon net te drinken toen ik 18 jaar oud was en had zoiets van ‘verdomme dit is een vibe’. Tegenwoordig is het gewoon triest om te zien dat dat niet meer bestaat. Volgens mij hoor je Big Room eigenlijk nergens in clubs.
Joey: In Nederland is het ongeveer hetzelfde. EDM verdween ook in de clubs. Je hoort het nog steeds op festivals, maar ik denk dat de Nederlandse hiphop- en reggaetoncultuur het de laatste jaren heeft overgenomen. Er is ook een grote hardstyle-community. De hardstyle community is zo’n sterke fanbase; ze zijn erg toegewijd aan de artiest.
Olly: Ik hoop dat Big Room op een dag terugkomt. Ik ging door een lange periode van het verlaten van het geluid dat me bracht waar ik nu ben omdat ik muziek wilde maken die cool was. Ik maakte bass house en allerlei andere genres, wat mij en mijn carrière echt vertraagde. Al die artiesten hebben zo’n geluid en ik heb mijn geluid gewoon laten varen omdat ik achter de hype aan zat. Tegenwoordig ben ik blij met waar ik ben.
Wacht, laten we teruggaan naar het begin. Je zei dat je op je 18e naar de club ging…
Olly: Ik ben nu 25.
Je bent jong!
Olly: Toen ontdekte ik Big Room en dat liet me dingen voelen die ik nog nooit eerder had gehoord. Natuurlijk wilde ik meer muziek in die stijl downloaden. Als je al die liedjes hoort die niemand anders heeft gehoord, denk je ‘oh, nu moet ik DJ worden’, dus ik kocht de apparatuur en begon te oefenen. Ik speelde voor ongeveer tien mensen op mijn universiteit en had nog nooit in een club gespeeld. Ik had veel geluk met ‘Ecuador’ dat getekend werd bij Spinnin’.
Joey: Was het je eerste release?
OllY: Ik heb een track getekend voor Revealed op hun ADE sample, en ik denk dat ik het jaar daarop Ecuador heb gestuurd. Vanaf dat moment veranderde alles. Ik heb nog een track op Spinnin’ met Vinai. Ik werkte met die hype en hield hem gaande. Toen begonnen de shows binnen te komen. Ik ben natuurlijk nogal verlegen, dus het was moeilijk om te beginnen. Eén ervan was een top 100 club in Zwitserland en ik kwam daar met één USB en er stonden 20 nummers op. Alles was al ingesteld, sommige tracks op 150 bpm. Ik stond geboekt om Ecuador nummers te spelen, dus de man ging naar mijn manager en zei dat hij de vloer aan het verknallen was en harder moest gaan spelen. Ik raakte in paniek en zei: ‘Ik heb niets anders, dit is alles wat ik op mijn USB heb.
Iedereen die ik kende begon in deze lege bars te spelen en werkte zich omhoog. Maar toen ik een show aangeboden kreeg, voelde ik me slecht. Toen er nog zeven dagen te gaan waren tot de show, wenste ik dat de tijd langzamer ging. Nu is het tegenovergestelde het geval. Ik speel graag shows.
Joey: Ja, dat is een heel ander verhaal dan wat je normaal hoort. Zoals je al zei, beginnen mensen meestal lokaal te spelen en bouwen ze hun weg omhoog op. Ze hebben ervaring voordat ze de baan hebben. Maar voor jou, vanwege een vrij grote release, had je je eerste optreden en werd je voor het blok gezet.
Olly: Ben je zo begonnen? Spelen in lege bars?
Joey: Ja, ik begon echt onderaan: spelen op kinderfeestjes. Ik verzamelde mijn eigen spullen en nam een hifi-set van mijn opa mee. In het begin had ik geen mengpaneel; ik had twee gewone cd-spelers.
Olly: Kijk, dit is het droomverhaal dat ik denk dat ik mensen moet gaan vertellen…
Maar ik denk dat het goed is dat mensen het zien. Ik zou eerlijk zeggen dat ik veel meer anders ben dan anderen. Er is niemand in mijn familie met een muzikale achtergrond en niemand heeft interesse in of een baan in de muziek. Het enige wat ik deed was Fl-studio ophalen. Ik ben verrassend slecht met computers, software en al die dingen. Ik vond gewoon iets waar ik super gepassioneerd over was, en dat was Big Room.
Joey: Dus je had geen connecties met muziek – geen passie voor computers, en toch lukte het je om die liedjes te maken. Wat gebeurde er tussendoor?
Olly: Mensen vragen me: “Hoe ben je hier gekomen? Letterlijk, iedereen kan het, hoe oud je ook bent. Het enige wat ik van jongs af aan had, was creativiteit. Ik spendeerde uren aan het maken van auto’s in Need for Speed II, zonder zelfs maar met de auto’s te racen. Veel van toen ik jong was, ging door. Ik begon mashups te maken en begon natuurlijk verschillende samples te combineren om mijn eigen nummers te maken. Als je naar Zedd kijkt en hij kan al die instrumenten bespelen, had ik niets man. Ik behandelde FL studio als een videospel en speelde het keer op keer. En na zeven jaar bleek dat ik best goed was.
Joey: Ik geloof echt in die filosofie. Uiteindelijk maakt oefening beter.
Olly: Sommige mensen hebben een muzikale achtergrond en kunnen op zijn minst piano spelen. Dat is zeker een voordeel.
Joey: Eigenlijk begon ik hetzelfde als jij: helemaal geen kennis. Mijn familie hield niet van muziek en ik kon geen noten lezen. Ik deed het allemaal op mijn gehoor. Ik luisterde naar wat ik maakte en besloot of ik het mooi vond. Daarna ging ik naar de muziekschool waar ik noten en akkoorden leerde lezen. En later, hoe meer ik leerde, hoe meer het me begon te blokkeren. Ik begon een boek met regels te maken die ik moest implementeren. Dat blokkeerde mijn creativiteit, want wat goed klonk, was technisch niet echt in orde.
Olly: Onlangs heb ik besloten om te proberen een instrument te leren. Ik heb ongeveer 8 of 9 pianolessen gehad en een keyboard gekocht dat niet één keer is gebruikt. Eerlijk gezegd, omdat ik het zo graag wilde, deed ik er alles aan om mezelf beter te maken. Het blijkt dat ik niet echt werk op de manier van mezelf dwingen om dingen te proberen die ik niet ben. geïnteresseerd in. Als ik een goede melodie maak, weet ik welke noten goed bij elkaar passen en welke akkoorden werken.
Joey: Ik denk dat dat heel belangrijk is. Je moet jezelf kennen en weten hoe je leert. Sommige mensen leren liever uit boeken, terwijl anderen het gewoon doen en zien wat er gebeurt.
Olly: Ik kan dingen doen in FL studio en met VST’s, maar ik kan je niet vertellen waarom deze dingen gebeuren. Ik weet alleen dat ik er drie keer op heb geklikt en dat het goed klonk.
En wie kan het wat schelen? Ik kijk naar je Spotify. Op de een of andere manier worden je nummers hier 22 miljoen keer afgespeeld en daar 2 miljoen keer. Mensen geven er niet om. Het is hetzelfde met een Ferrari – niemand geeft erom hoe hij gebouwd is. Ze geven er alleen om hoe snel hij rijdt. Hoe ik het zie, is niemand geïnteresseerd in hoe ze het maken, natuurlijk zijn er een paar mensen, maar dat zijn meestal muziekproducenten.
Olly: De echte fans, die geen producers zijn, degenen die letterlijk om je muziek geven, die geven er echt niets om.
De enige reden waarom ik die dingen met de piano wilde doen, was omdat ik naar andere mensen keek en mezelf vergeleek. En dat was het ergste. Dat is het belangrijkste wat je nooit kunt doen.
Ik heb onlangs mijn sociale media van mijn telefoon moeten verwijderen. Ik keek naar mijn vrienden en ik ben altijd trots op ze geweest. Maar een paar weken geleden begon ik te denken: ‘waarom doe je dat niet, waarom ben je daar niet? Ik moest gewoon een week vrij nemen en een stap terug doen. Als er iemand is die aan hetzelfde lijdt, maak je dan geen zorgen dat je een stapje terug moet doen. Ik denk dat we het allemaal doen en het is moeilijk om ervan los te komen.
Joey: Ik denk niet dat sociale media iets slechts is, maar ik kan me voorstellen dat het voor iemand een probleem kan worden. Het is verslavend, vooral voor jongere mensen. Ze vergelijken zichzelf gemakkelijker met anderen en hebben het gevoel dat ze niet speciaal genoeg zijn.
Olly: In het verleden vergeleek ik mezelf met de muziek van Martin Garrix en dan voelde ik me slecht. Als ik dat weekend geen show heb en mijn vrienden wel, zou ik me slecht voelen. Maar ja, zo is het leven nu eenmaal.
Joey: Ik zat ook in een periode waarin ik naar andere dj’s keek. Het probleem is dat je het nooit zult weten. Het kan van alles zijn. Het zou het netwerk kunnen zijn, het feit dat het gewoon een beter nummer was, of een nummer waar het label naar op zoek was. De enige die er echt moeite mee heeft, ben jij.
Olly: Voor mij wil ik gewoon beter zijn dan vorig jaar. Dat is alles waar ik mezelf nu mee vergelijk.
Joey: Wat is het belangrijkste dat je voor jezelf hebt veranderd?
Olly: Toen ik mezelf in die periode vergeleek met de spullen van mijn vrienden, keek ik eigenlijk alleen maar naar mijn pad. Mijn manager doet dit eigenlijk altijd. Hij zal zeggen, hoe zat het in 2017 toen je niet eens naar een publiek kon kijken als je aan het DJ-en was, en nu heb je net op een festival gespeeld met 10.000 mensen. Dat zou klikken. Maar ik denk dat het heel zeldzaam is om iemand te hebben die constant zo positief is. Hij heeft me erg geholpen.
Tegenwoordig moet ik soms tegen mezelf zeggen: kijk waar je twee jaar geleden was. Er zijn mensen die graag in mijn positie zouden verkeren. Daar denk ik aan en ik ben blij dat ik die kans heb gekregen.
Joey: Het is echt makkelijk om al je successen te vergeten.
Olly: Precies. Mensen die ik lang niet heb gezien, zeggen ‘wow, je doet het geweldig op dit moment’ omdat ze de goede dingen hebben gezien. Maar ik heb ook de minder goede dingen gezien.
Joey: Hou je van toeren?
Olly: Ja! In het verleden vond ik het maar niks. Er was een keer dat ik in China achterbleef. Een fotograaf ging met me mee en ging gewoon naar huis. Dat was de gekste ervaring omdat ik zo ver van huis was. Tegenwoordig kan ik er geen genoeg van krijgen.
Als ik honger heb, is dat heel moeilijk – dan word ik heel hongerig! Maar afgezien daarvan had ik nooit gedacht dat ik het soort persoon zou zijn dat van reizen zou houden. Ik ben geobsedeerd door Azië. Als ik terugkom van een tournee, voel ik me zo verfrist en klaar om weer de studio in te gaan. Het is een geweldige balans voor mij.
Joey: Ik werd ook altijd hongerig op tournee. Als tip voor jou: neem altijd eten mee dat je een jaar kunt bewaren, zoals pinda’s of Snickers.
Olly: Ja! Ik nam altijd eiwitrepen mee. Ik neem een extra koffer mee vol met eten en zo. Ik kan alleen westers voedsel eten. Ik hou echt niet van sushi, dus als ik naar dat soort plekken ga, is mijn dieet slecht. Meestal kom ik heel dik en verdrietig terug omdat ik zo slecht gegeten heb. Dus dat is iets waar ik aan moet werken om dit lang te kunnen blijven doen. Als je niet in vorm bent na het eten van al dat vreselijke voedsel, heeft dat ook invloed op je werk als je thuis bent.
Joey: Train je tijdens de tour?
Olly: Niet zoveel als ik zou moeten. Maar ik train veel thuis. Ik word op de een of andere manier lui omdat ik gewend ben geraakt aan zitten en wachten. Tijdens de tour wilde ik meestal gewoon in bed liggen en Chinese tv kijken. Maar nu neemt mijn tourmanager me mee naar plaatsen. We gaan wat foto’s maken, en ook al ben ik supermoe, ik ben in dit nieuwe land en deze nieuwe ervaring, en het brengt echt mijn humeur omhoog.
Laten we naar de muziek gaan. Je hebt je eerste hoofdrelease uitgebracht op Spinnin’ en je hebt een aantal releases gehad op Maxximize en Revealed. Hoe kijk je nu aan tegen het uitbrengen van muziek? Er zijn op dit moment veel mogelijkheden om je eigen muziek uit te brengen zonder labels. Wat is je mening daarover op het niveau waar je nu bent?
Olly: Ik denk dat het belangrijk is om op deze grote labels uit te brengen omdat ze bijna een aparte groep fans zijn. Er zijn fans van het label en ook mijn fans. Ik zal altijd gratis downloads laten vallen. Maar als ik iets uitbreng op een label dat ik al een tijdje niet meer heb uitgebracht, worden mensen gek.
Joey: Hoe ben je voor het eerst getekend bij een groot label? Hoe ging dat proces met de Spinnin’ release?
Olly: Nou, de eerste was met Revealed, en eigenlijk was mijn ding in die tijd het maken van onofficiële releases en bootlegs. Zo werd ik min of meer ontdekt op SoundCloud.
Joey: Ik denk dat ik een paar van je bootlegs heb gedraaid, nu je het zegt.
Ja! Ik was er dol op, man. Dat is nog steeds iets waar ik een klik mee heb.
Joey: Is dat hoe je je fanbase begon op te bouwen?
Olly: Ja, alleen door bootlegs. Want mensen gaan zoeken naar een remix van een groot nummer, niet naar de originele mix van een onbekende artiest. Zo richtte ik me op meer mensen en kreeg ik een paar dingen gedraaid op Hardwell on Air. En toen kreeg ik een e-mail van Seb van Revealed met de vraag of ik demo’s had voor de ADE-sample. Dus ik raakte in paniek en maakte een nummer met twee echt getalenteerde jongens. Ik heb er niet veel aan gedaan, ik deed 5-10% van het werk, en die track werd getekend. Dus dat was mijn gelukkige binnenkomst.
Met Spinnin’ denk ik ook dat ik veel geluk heb gehad. Ik maakte deze Ecuador remix in 3-4 uur; in één nacht. Hardwell draaide het op Hardwell on Air en ze tagden beide artiesten op Twitter. Ik kreeg een DM van Sash! die het origineel maakte, en hij zei, ‘yo, wie zei dat je dit nummer kon remixen?’. En ik had zoiets van, ‘oh man, dit gaat slecht aflopen.’ En toen kreeg ik een e-mail van Spinnin’, waarin stond ‘het lijkt erop dat we de Ecuador-track gaan uitbrengen’. Maar een track die me 3-4 uur kostte, was waarschijnlijk de meest succesvolle track die ik ooit heb gemaakt.
Joey: Dat hoor je heel vaak, dat de meest succesvolle tracks minder tijd in beslag nemen. Heb je enig idee waarom dat is?
Olly: Het is het coole idee dat tijd kost. Als ik een goed idee heb, kan ik een nummer heel snel afmaken – vooral als het een remix of een bootleg is waar je al een geweldige hook van hebt.
Joey: Ik denk dat dat het grootste verschil is. Als je een nummer in zo’n korte tijd kunt afwerken, denk je niet echt na over wat je aan het doen bent. Alles komt recht uit het hart, niet uit de hersenen. Als je gaat overdenken, gaan dingen kapot.
Olly: Met Ecuador maakte ik het als een onofficiële remix die ik gratis op SoundCloud zou zetten. Ik had deze labelbeperkingen niet. Ik heb het gewoon gratis gemaakt en ik denk dat zoveel creativiteit heeft geholpen.
Ik raad het iedereen aan die wil beginnen, maar ook als je al een behoorlijk niveau hebt. Het is altijd een geweldig middel om een fanbase op te bouwen – elke DJ wil een goede bootleg draaien omdat het publiek er dol op is. Het publiek zal ook op zoek gaan naar remixes, en ze zullen jouw tracks er ook in vinden – het mes snijdt aan twee kanten.
Joey: Dus nadat je je voet tussen de deur had gekregen met Revealed en Spinnin’, hoe ging het daarna? Wat is er veranderd?
Olly: Ten eerste was het voor mij heel gemakkelijk om muziek bij de mensen te krijgen die ik wilde. Dat was superbelangrijk. Ik heb me altijd afgevraagd hoe mensen aan dat eerste contact kwamen, maar als je het eenmaal hebt, wordt het zoveel gemakkelijker. Je kunt feedback krijgen, ze kunnen je vertellen wat werkt en wat niet werkt. Maar ik begon ook een beetje die doos te voelen. Dat was een beetje moeilijk in het begin, maar toen ik er meer tracks op kreeg, begon ik meer vertrouwen te krijgen en begon ik met andere artiesten op het label samen te werken. En toen kon ik weer echt muziek maken vanuit mijn hart en verdween die doos langzaam.
Joey: Ik denk dat dat iets is wat je veel hoort: je voet tussen de deur krijgen, dat eerste contact. En bij jou gebeurde dat gewoon door bootlegs te maken.
Olly: Het is duidelijk dat Soundcloud tegenwoordig niet meer zo krachtig is als toen. Maar ik denk dat als je een remix gedraaid krijgt op de mainstage van Tomorrowland, dat nog steeds dezelfde impact heeft op je carrière.
Joey: Wat is iets waar je je nu op concentreert? Wat is volgens jou iets waar mensen zich nu op moeten richten in de industrie?
Olly: Ik denk dat mensen zich moeten richten op wat ze diep van binnen leuk vinden. Zoals ik al eerder zei, zat ik een paar jaar achter de hype-trein aan, wat betekende dat ik minder releases en minder shows kreeg. Dus ik denk dat Big Room nu voor mij niet meer is wat het geweest is, maar ik vind het leuk om dat genre te maken en ik ben er goed in. Ik ga er alles in stoppen om een creatievere versie van mijn geluid te maken. Als je net begint, wil je het ‘in’ ding maken – dat weet ik. Je zult de hype willen volgen. Als je niet echt van dat geluid houdt, zul je nooit goed genoeg zijn om op een label uit te brengen. Diep van binnen moet je er super in zitten. Je moet de tijd nemen en nadenken over wat je echt leuk vindt. Want op een dag kan dat genre weer groot worden.
Joey: Ik heb hier eigenlijk met Bart B More over gesproken. Ik kende hem in mijn stad toen ik nog speelde. Aan het begin van mijn carrière ging hij heel hard omdat hij een track had op Toolroom. Zijn geluid was nieuw. Hij begon te toeren en toen veranderde de industrie en werd het meer EDM. Hij vond dat helemaal niet leuk en hij verdween gewoon omdat hij het niet leuk vond om EDM te maken. En nu is hij terug en heeft hij zichzelf helemaal opnieuw gedefinieerd. Hij is begonnen met het uitbrengen van dezelfde soort muziek, en het is weer erg succesvol. Hij staat nu onder contract bij STMPD.
Olly: Ook omdat je kijkt naar de tracks van die mensen, bijvoorbeeld Mike Williams, ga je nooit future house maken zoals hij omdat hij al op de volgende golf zit. Je zult die cirkel altijd blijven achtervolgen. Blijf gewoon waar je bent.
Joey: Als je trends volgt, ben je altijd tweede.
Wat had je willen weten voordat je aan deze reis begon?
Olly: Dat is een moeilijke. Wat ik graag had geweten is dat geld niet zo makkelijk aan te komen is. Ik heb mijn baan veel te vroeg opgezegd en dacht dat het een stuk makkelijker zou zijn omdat je ziet wat voor vergoedingen DJ’s krijgen. Maar wat ik niet begreep waren alle kosten die je hebt. Verlaat je baan dus niet te vroeg. Probeer zoveel mogelijk tijd vrij te maken, maar verwacht niet dat je meteen een fulltime salaris verdient. Dat moet met de tijd komen.
Als producer kun je geen geld verdienen aan muziek tenzij je het hele nummer maakt, samples uitbrengt en al die andere dingen. Je hebt een DJ-profiel nodig als je een financieel succesvolle artiest wilt zijn. We willen het allemaal als baan. Spring er alleen niet te vroeg op in.
Joey: Wat ik ook altijd denk is dat je niet in één keer je volledige baan moet opzeggen. Er zit een midden in dat hele verhaal. Zodra je financiële stress krijgt omdat je de huur moet betalen of de auto moet betalen, is dat dodelijk. Financiële stress doodt creativiteit; het doodt je positiviteit; het verpest alles. Ik zou dus aanraden om een fatsoenlijk inkomen te behouden zolang het mogelijk is om het te combineren met je muziek. De meeste mensen stoppen vroegtijdig vanwege hun ego; ze hebben het gevoel dat ze er al zijn terwijl dat in werkelijkheid niet zo is.
Nou, bedankt dat je zo open bent over alles, man! Ik waardeer het echt dat je over dit soort dingen praat, maar ook over de problemen die je hebt gehad in je carrière. Ik denk dat dat belangrijk is. Wat we zien op sociale media is slechts 1% van de carrière. Dus bedankt voor je openheid en het delen van je hele verhaal!
Olly: Ik weet dat er veel mensen naar je luisteren die hier een carrière in willen. Ik zal altijd eerlijk zijn omdat ik denk dat het goed is om de andere kant te zien. Dat is de enige manier waarop je het echt kunt maken in deze business: als je alles weet.
Joey: Veel succes met de rest van je carrière!