

Op een dag zit je in de studio en denkt,
“Dit is het. Ik heb de code gekraakt. Ik ben een genie.”
De volgende?
“Wat doe ik met mijn leven? Moet ik gewoon mijn spullen verkopen en een bakkerij openen?”
Klinkt dat bekend?
Welkom in de creatieve achtbaan. De emotionele op-en-neer rit die elke artiest, producer en DJ doormaakt. Het maakt niet uit hoe lang je dit al doet, het hoort bij het proces. En hoe eerder je het als normaal accepteert, hoe makkelijker het wordt om mee te blijven doen.
Ik ben er geweest.
Er waren dagen dat ik de studio absoluut bruisend verliet. Ik herinner me dat ik een nummer af had dat ik echt geweldig vond en dat ik door mijn keuken danste en dacht: “Ja, dit is hem. Mensen gaan dit geweldig vinden.”
En toen… letterlijk twee dagen later was ik terug in de studio, starend naar een leeg projectdossier, vol twijfel.
Opeens voelde alles wat ik eerder had gemaakt gemiddeld aan. Mijn oren voelden gebroken aan. Niets stroomde. Ik vroeg me af of ik wel het talent had om hier een echte carrière van te maken.
Het is onvoorstelbaar hoe snel je mindset kan omslaan als je er zoveel om geeft.
Maar het zit zo:
Dat schommelen tussen “Ik ben een genie” en “Waarom zou ik het nog proberen?” is geen teken dat er iets mis is.
Het is een teken dat je erin zit.
Het betekent niet dat je faalt.
Het betekent dat je aan het creëren bent.
Laten we het opsplitsen:
– De hoogtepunten zijn verslavend.
Dat gevoel wanneer je een drop doet, goede feedback krijgt of een track afmaakt die je echt leuk vindt, dat is pure brandstof. Je wilt er keer op keer achteraan.
– De dieptepunten zijn stiekem.
Ze laten je alles in twijfel trekken. Scrollen in plaats van creëren. 42 keer dezelfde lus herhalen om te proberen een schop te “repareren”. Denken dat je het misschien gewoon niet hebt.
Ben er geweest. Meer dan eens.
Dit is wat ik heb geleerd en wat ik de artiesten die ik coach leer:
1. Gewoon komen opdagen is al een overwinning.
Je zult niet altijd magie maken. Maar elke keer dat je je DAW opent, slijp je het mes. Creativiteit bouwt momentum op en je stapelt het, zelfs als het niet zo voelt.
2. Niet elk nummer hoeft ‘de ware’ te zijn.
Sommige tracks zijn experimenten. Sommige zijn oefening. Sommige zijn gewoon nodig om door een blok te komen. Ze zijn geen verloren tijd. Het zijn treden in de trap.
3. Je eigenwaarde ≠ je laatste sessie.
Deze is enorm. Eén slechte studiodag betekent niet dat je geen talent hebt. Het betekent gewoon… dat je een slechte dag had. Dat is menselijk.
4. Je bent niet alleen.
De producenten die je het meest bewondert? Zij hebben op precies dezelfde plek gezeten als jij. Het verschil is: ze stapten niet uit. Ze bleven verschijnen.
Dus als je nu op het laagste punt van de achtbaan zit…
Uitzoomen.
Je loopt niet achter. Je bent niet gebroken. Je hoeft niet alles weg te gooien en een dropshippingbedrijf te beginnen.
Je voelt gewoon het volledige spectrum van een schepper zijn. En dat is wat echte artiesten doen… Ze blijven rijden, zelfs als het hobbelig is.
Ik zie dit bij mezelf en bij bijna elke kunstenaar met wie ik werk.
En wat scheidt degenen die het redden van degenen die opgeven?
Ze zien de dieptepunten niet langer als mislukking, maar als onderdeel van het proces.
Blijf creëren!
Groeten, Joey